Od lat wielu teoretyków i praktyków zajmujących się problematyką dotyczącą niepełnosprawności zwraca uwagę na konieczność zasadniczej przebudowy polskiej polityki społecznej wobec osób niepełnosprawnych i ich rodzin, począwszy od zmiany dominującego paradygmatu. Należy odejść od postrzegania jej jedynie jako kosztu, obciążenia dla finansów publicznych i zacząć traktować jako inwestycję w kapitał ludzki, długookresową działalność wielosektorowych podmiotów, nastawionych na osiąganie rezultatów w przyszłości, w myśl zasady inwestowania, która mówi, że podejmuje się działania i angażuje środki, po to aby uzyskać odpowiedni „zwrot” w przyszłości. Do podjęcia takich zmian zobowiązują nas też standardy obowiązujące w UE. Jakie one mogłyby być aby inkluzja społeczna tych ludzi była nie tylko postulatem? O tym właśnie będzie ten wykład.